موارد زیر را از کتاب برنامه نویسی ارلنگ نوشته چزارینی استخراج کرده بودم که بنظرم خیلی مفید هستند.
1- ماژول ها پایه های برنامه شما هستند، زمانی که ماژولی را می‌سازید سعی کنید تا جای ممکن توابع کمتری را با استفاده از export عمومی کنید. با این کار پیچیدگی کد خود را کنترل می‌کنید.
2- ماژول های بهم وابسته نباید یک دایره بسازند، به این صورت که ماژول A به B وابسته باشد، B به C و C به A.
3- در یک ماژول توابع مربوط بهم را در کنار یکدیگر بنویسید.
4- سعی نکنید کدی بنویسید که برای هر ورودی که در آینده ممکن است واردش شود راهی برای بازخورد داشته باشد. سعی نکنید بی نقص باشید. این کار خواندن کد شما را سخت می‌کند. سعی کنید تنها ورودی ها مهم را پشتیبانی کنید و بگذارید مشکلات ایجاد شده توسط ورودی ها را تابع صدا زننده اولیه حل کند.
5- از کامنت کردن کد‌های قدیمی خودداری کنید، آنها را حذف کنید و در جای دیگری ذخیره کنید. مثلا در یک نسخه پایین تر از کد.
6- تا جای ممکن از توپل بجای لیست استفاده کنید. سایز توپل در سیستم 32 بیتی 8 بایت بیشتر از مجموع طول اعضای داخل آن است در حالی که لیست ها به ازاء هر عضو 4 بایت فضا اشغال می‌کنند.
7- توجه داشته باشید که اتم ها توسط آشغال جمع کن سیستم حذف نمی‌شوند و ابدی هستند.
8- اگر نیاز دارید پیام بزرگی به تعداد زیادی پروسس بفرستید ابتدا آن را به باینری تبدیل کنید. باینری های بزرگتر از 64 بایت با استفاده از نشانگر(Pointer) ارسال می‌شوند.
9- حتما کد رو مستند کنید.
10- حتما از سیستم نوع (Type system) اختیاری ارلنگ استفاده کنید و با استفاده از Dyalizer قبل از کامپایل کردن صحت کد خود را بررسی کنید